Odc. 4 Kto na koncert?

Ten odcinek dedykuję wszystkim dziewczynom, które w nim występują, czyli: Agacie, Kaśce, Adzie, Paulinie i Justynie <3. Dziękuję ze użyczenie mi waszych charakterów do opowiadania :*.

~*****~*****~*****~*****~*****~*****~*****~*****~*****~*****~*****~*****~*****~*****~

Mniej to działało z kobietami niż mężczyznami, ale ja zawsze potrafiłam jakoś ogarnąć tłum. Miałam mocny głos niezdradzający emocji, spojrzenie bystre i śmiałe. Gdyby była monarchia zamiast demokracji, pewnie zostałabym wybrana na głowę państwa. Poszłam na lekcje. Przeważnie byłam aktywna, zgłaszałam się i wg i byłam przewodniczącą klasy od początku liceum. Dzisiaj moje myśli zaprzątały ważniejsze rzeczy, a mianowicie koncert. Już myślałam kogo najbardziej chciałabym zabrać ze sobą. Planowałam totalnie babski wypad. Tym bardziej że nie sądziłam żeby moi koledzy lubili ten zespół. U mnie w szkole królował rap ewentualnie hip-hop. Z mojej czwartej ławki dzięki soczewkom (nigdy nie nosiłam publicznie okularów) widziałam wszystko, a sama nie rzucałam się w oczy. Patrzyłam w okno i rozmyślałam o cudownym głosie Nathana. Skoro grał na pianinie, pewnie lubi to robić. A skoro lubi to robić, mamy coś wspólnego;). Pomyślałam nawet że mogłabym rodzicom powiedzieć że wpadnę z wizytą to któregoś z zaprzyjaźnionych dworów w Niemczech, ale nie miałam tam takich sojuszników jak Will w WB (Wielkiej Brytanii).  Bardzo dużo bym ryzykowała udając się tam a później wymykając na koncert. No i przecież jeszcze musiałabym załatwić jakąś metę dziewczynom. Przecież udawanie że wszystkie są moimi pokojówkami nie wchodziłoby w grę. Zajrzałam do zeszytu Bartka. Miał zanotowane całkiem sporo, ja praktycznie nic nie licząc napisów „Nathan”, „Warzone”, „Glad u came” itp. Kiedy ja je zrobiłam. Bartek z uśmiechem przyglądał się mojemu zdezorientowaniu.

- Spoko, zeskanuję ci, chłopie – poklepał mnie po plecach.

- Bartek, jesteś moim mistrzem – uśmiechnęłam się do niego ciepło i spojrzałam mu w oczy. Zobaczyłam to, co zawsze mnie tak nie pokoi w oczach facetów. Jego jasne orzechowe tęczówki zaczęły się jakby ja wiem… rozpływać. Na szczęście, dzwonek przerwał nam tę dziwną sytuację. Wychodząc z klasy krzyknęłam coś na pożegnanie bo nie miałam z nim już żadnych lekcji (klasa maturalna) i poszłam do dziewczyn. Wszystkie stały patrząc się na mnie wyczekująco.

- No i? Zdecydowałyście się? – zapytałam. W sumie było nas sześć więc jedna musiała zrezygnować

- Ja nie mogę jechać – pierwsza odezwała się Justyna – jadę do babci. Ze smutną miną pokiwałam głową.

- A ty, Paula? – zapytałam widząc jej żal na twarzy – zbieram na wakacje, też nie mogę.

- Za to my bardzo chętnie – powiedziały równo Agata z Kaśką – ucieszyłam się bo chciałam żeby to były właśnie one. Kaśka naprawdę bardzo lubiła ten zespół a Agata była mi prawie jak siostra.

- Hej, jednej brakuje. Gdzie Ada? – dla niej też było miejsce w aucie.

- Poszła po płytę do szafki.

- Agata! To miała być niespodzianka – zgromiła ją Kaśka.

- Jaką płytę? – zainteresowałam się.

- Taką! – Ada krzyknęła za moimi plecami. Odwróciłam się. Trzymała najnowszą płytę TW! – Proszę bardzo, do przesłuchania przed koncertem!

- Czyli jedziesz? – zapytałam z ożywieniem.

- Jasne! – uściskałam ją. Ada jest moją BFF ;)

- Dobra, koniec bycia blondynkami ( oczywiście nie urażając żadnej) – żadna z naszej szóstki nie była tak na prawdę blondynką. Może trochę Paula i Kaśka, ale ciemnymi, więc się nie liczy ^^. – Wymyśliłyście jakiś plan?

- Zastanawiałam się nad tym cały dzień – odezwała się Kaśka - otóż….

~*****~*****~*****~*****~*****~*****~*****~*****~*****~*****~*****~*****~*****~*****~

Jak się podoba, komentujcie. Już w odcinku 5 plan Kaśki. Czy dojdzie do skutku? 

Wasza ~Green~